Հնդկաստանը լայնածավալ պայմանագիր է ստորագրել Հայաստանի հետ, որը վերաբերում է հրթիռների, արկերի և զինամթերքի մատակարարմանը։ Պայմանագրի համաձայն՝ Հայաստանը կստանա ժամանակակից «Պինակա» հրթիռներ և հակատանկային զինատեսակներ։ Համաձայնագրի արժեքը գնահատվում է մոտավորապես 244 մլն դոլար։
«Պինակա»-ն հրթիռային արձակման համակարգ է (YARS), որի հեռահարությունը 40 կմ է։ Այն օգտագործվում է հրետանային ստորաբաժանումների կողմից։ Մեկ արձակման վրա առկա 12 խողովակային ուղեցույցներով արձակված համազարկային կրակը կարող է խոցել թիրախները, որոնք գտնվում են մինչև 1 քառ. կմ տարածքում։
YARS - նախագծված է բաց և ապաստարաններում տեղակայված հակառակորդի կենդանի ուժից բաղկացած խմբային թիրախները, անզրահապատ և զրահատեխնիկա, հրետանային կայանքներ, մարտավարական հրթիռներ, զենիթահրթիռային համակարգեր մեծ հեռավորությունների վրա, և հրամանատարական կետերի, կապի կենտրոնների և ռազմարդյունաբերական օբյեկտների ոչնչացման, ինչպես նաև լեռնային շրջանների հեռահար հակահետևակային և հակատանկային ականապատման համար:
Պատրաստում և արտադրություն
«Պինակա» համակարգը պատրաստվել է 1986 թվականին Հնդկաստանի սպառազինությունների հետազոտման և զարգացման կենտրոնի ( DRDO) կողմից։ 1998 թվականից առ այսօր այն համատեղ արտադրում են «Tata Group» և «Larsen & Toubro» ընկերությունները։ Մեկ մարտկոցի փաթեթի արժեքը կազմում է մոտ 54 միլիոն ԱՄՆ դոլար։ Մարտկոցների հավաքածուն ներառում է 6 արձակման կայան, 6 բեռնման մեքենա, 3 տրանսպորտային միջոց, 2 հրամանատարական կետ և 1 ռադիոտեղորոշիչ կայան։ Ամենայն հավանականությամբ, Հայաստանը մտադիր է ստեղծել հրթիռահրետանային դիվիզիա՝ ձեռք բերելով այս համակարգի 4 լրակազմ մարտկոց։ Տեղում մնացած 28 միլիոն դոլարը կարող է ներառել հակատանկային մեքենաներ և ուսումնական սիմուլյատորներ:
Զինամթերքի կրակելու հեռավորություն
Mk-I՝ 37,5 կմ,
Mk-I «Enhanced» (Ավելացված)՝ 45 կմ,
Mk-II՝ 60 կմ,
Կառավարվող «Պինակա»՝ 75 կմ (զարգացման փուլում է),
ERR 122: 40 կմ (փորձարկման փուլում),
Mk-II ER՝ 90 կմ (փորձարկման տակ),
Mk-III՝ 120 կմ (զարգացման փուլում):
Տեխնիկական բնութագրեր
Երկարությունը՝ 2,91 - 5,17 մ;
Տրամաչափը՝ 122 մմ - 214 մմ։
Ռուսական զենքի ձախողված պլագիատ
Մինչև վերջին տարիները ԽՍՀՄ/ռուսական զենքի արտադրությունը Հնդկաստանում Դելիի առաջնահերթություններից էր։ Ռուս-հնդկական հարաբերությունները խաթարվել են այն պատճառով, որ ռուսական Սու-67 կործանիչը չի համապատասխանել հայտարարված տեխնիկական պայմաններին։ Արդյունքում, Հնդկաստանը սկսեց ստեղծել գրագող տարբերակներ այն զենքի և զինամթերքի մի մասի, որը նախկինում գնել էր Ռուսաստանից։ Թեև պաշտոնական աղբյուրները և տեղական ԶԼՄ-ները ծավալուն հոդվածներ են հրապարակել հնդկական զենքի «հաջողությունների» մասին, սակայն մինչ օրս Հայաստանից բացի ոչ ոք չի հավատում այդ պատմություններին։
Հին զինամթերքի աղքատ գնորդ
2020 թվականից Հնդկաստանը իրականացնում է «Պինակա» համակարգի կառավարվող հրթիռների փորձարկումներ։ Սակայն այս թեստերի հաջող արդյունքներն արտացոլող պատկերները հանրությանը չեն ներկայացվում։ Ըստ երևույթին, Հնդկաստանը որոշել է վաճառել նախկին համակարգերը իրենց չկառավարվող զինամթերքի հետ միասին, քանի որ արդեն պատրաստ է կամ գտնվում է համակարգի համար նոր հրթիռների մշակման փուլում։ Որովհետև նոր կառավարվող զինամթերքը նախատեսված էր փոխարինելու նախկին չկառավարվող զինամթերքին։
Աշխարհաքաղաքական խաղ
Հնդկաստանը, իմանալով տարիներ շարունակ ֆինանսական օգնություն հայցող Հայաստանի ձեռք բերած միջոցների մասին, փորձում է «Սու-57»-ի թողարկման պատճառով Ռուսաստանի հետ ունեցած իր հին հաշվի մի մասը փոխհատուցել Երևանին զենք վաճառելով։ Միաժամանակ, Հնդկաստանը նպատակ ուներ մտնել տարածաշրջան՝ Հայաստանին զենք մատակարարելով՝ ի պատասխան Պակիստանի և Չինաստանի՝ Ադրբեջանի հետ ներկայիս հարաբերությունների։ Սա լիովին հակասում է Ռուսաստանի շահերին։
Ի՞նչ է ասում փորձը
Հնդկաստանը նախկինում էլ զենք է վաճառել Հայաստանին. 2020 թվականին Հայաստան է մատակարարվել 4 միավոր «Swathi» հակամարտկոցային ռադար՝ 40 մլն դոլար արժողությամբ։ Բացի այդ, Հայաստանից որպես թալան վերցրած զենքերի մեջ մենք գտանք «Spike-SR»-ը (ՀՏԿՀ)։ Սակայն հնդկական այդ զենքերը ոչ մի լուրջ դեր չեն խաղացել ոչ Հայրենական պատերազմում, ոչ էլ դրան հաջորդող ժամանակաշրջանում և չեն ազդել ռազմական գործողությունների ընթացքի վրա։
Ընդհանրապես, Հնդկաստանի սպառազինության արդյունաբերությունը չունի ուժեղ միջազգային համբավ, իսկ Դելին ինքը կախված է զենքի ներմուծումից: Նման իրավիճակում Հնդկաստանի կողմից մեկ ռեակտիվ հրետանային դիվիզիոնի վաճառքը Հայաստանին չի կարող փոխել ուժերի հարաբերակցությունը տարածաշրջանում հօգուտ օկուպանտ երկրի։ Նկատի ունենալով, որ այդ զինատեսակների հիմնական տարբերակը մոտ է նույն ցուցանիշներին, ինչ ռուսական ԲՄ-21 «Գրադ» համակարգերը, պայմանով, որ արձակիչի վրա ուղեցույցների քանակը 3 անգամ պակաս լինի, իսկ Հայրենական պատերազմի ժամանակ Հայաստանի 97 միավոր ԲՄ-21 «Գրադ» ստորաբաժանումները ոչնչացվել կամ գրավվել են որպես ավար ադրբեջանական զինուժի կողմից, ապա դժվար չէ կանխատեսել ռեակտիվ համակարգերի տխուր ճակատագիրը, որոնք Հնդկաստանը տվել է Երևանին՝ Կովկասում իրավիճակը սրելու համար։
