Ի դեմս արտգործնախարար Մևլութ Չավուշօղլուի՝ Անկարան կոչ է արել կարգավորել հարաբերությունները Հայաստանի հետ։ Ավելի վաղ նախագահներ Էրդողանի և Ալիևի նախաձեռնությամբ առաջարկվել էր Հայաստանը ընդգրկել 3 + 3 ձևաչափում, և այս ձևաչափով առաջին հանդիպումը կայացել է Մոսկվայում։
Հայաստանից սկզբնական դրական ազդակները տրվեցին Բաքվի և Անկարայի՝ համաժամանակյա գործելու միջոցով Երեւանի հետ հարաբերությունները կարգավորելու փորձին։ Կկարողանա՞ Երևանը գնահատել նոր իրողությունները և օգտվել հնարավորությունից։ Արդյո՞ք Հայաստանը պատրա՞ստ է ճանաչել հարևան երկրների տարածքային ամբողջականությունը, սահմանների սահմանազատումն ու սահմանագծումը, տարածաշրջանում վերացնել հաղորդակցական պատնեշը, այսինքն՝ ամբողջությամբ կարգավորել հարաբերությունները Ադրբեջանի և Թուրքիայի հետ։
-ի հետ զրույցում քաղաքագետ Թոֆիգ Աբբասովը նշել է, որ Հայաստանն իրականում իր գործողություններով ու պահվածքով առողջ մարմնին ընկղմված փուշ է հիշեցնում։
«Որովհետև այս երկրի քաղաքականությունը չունի ճիշտ մոտեցում, կառուցողական առաջարկներ։ Որքան էլ Ադրբեջանն ու Թուրքիան իրական իրավիճակում Հայաստանին լավ ելք առաջարկեն, Հայաստանը դա չի կարող գնահատել։ Մյուս կողմից՝ Հայաստանից լավ մտադրություններ չենք տեսնում։ Պարտությունից հետո նա այլեւս չի կարող ողջախոհությամբ մասնակցել գործընթացին։ Հայաստանն ինքնուրույն չի գործում. Նա միշտ կախված է արտաքին ուժերից, սպասում է դրսից հրահանգների, փորձում է ինչ-որ մեկի աջակցությունը ստանալ։
Շուրջ 30 տարի է, ինչ Հայաստանը մտահոգության աղբյուր է հանդիսանում տարածաշրջանում։ Նա փորձում է կերպար ստեղծել, կարծես ինչ-որ մեկին պետք է ինքը։ Այս գործընթացներում հայկական քաղաքական վերնախավը կորցրեց իրեն, իսկ պարտությունը խորը բարդույթ է ստեղծել»:
Քաղաքագետը նշել է, որ փաստորեն Ադրբեջանին ու Թուրքիային Հայաստանը պետք չէ:
«Բայց եթե Հայաստանը խելացի լինի ու ճիշտ քաղաքականություն վարի, իրավիճակը կարող է շտկվել։ Բայց նրանք պետք է դա ցանկանան։ Թուրքիային խնդրում են բացել սահմանները. Մի կողմից խնդրում են, մյուս կողմից Թուրքիային «թշնամի» են անվանում։
Նույն իրավիճակն է նաև Ադրբեջանի դեպքում: Թող մեր դուռը թակեն, ասեն՝ կներեք։ Եթե ուզում է առողջ իրավիճակ, պետք է հեռանա առճակատման քաղաքականությունից ու կենտրոնանա բարիդրացիության քաղաքականության վրա»։